Konsey Toplantısı.

Andrej büyük eve doğru ilerlerken bir dolu karamsar düşünce beynini tırtıklıyordu. Daha önce pek çok görev edinmiş hatta savaşmıştı; ancak bu bambaşka bir görevdi. Tanrıların bölgesinin dışında, Alaska'da savaşmak onun bile tüylerini ürpertiyordu. Üstelik bir de Roma'lı melezlerle birlikte savaşmak vardı, sırt sırta; ancak asıl mesele Roma'lıların onları sırtlarından bıçaklamak için sabırsılandıklarına emin olmasıydı. Bu görevde hem Alaskalı yaratıklarla mücadele edecek, hem de o an için ittifakı olan Roma'lılara karşı kendilerini koruyacaklardı. Hem Roma demek kardeşi Marcus demekti ve hiç şüphesiz kardeşi aynı zamanda tüm ölümlü ailesinin katili demekti.

Büyük Ev'in kapısından girip hiç vakit kaybetmeden tüm melezlerin onu görebileceği kürsüye yöneldi. Kimisi onu fark etmemiş kendi arasında konuşmaya devam ediyor, kimisi de gördüğü halde görmemezlikten geliyordu. Boş odanın mermer duvarları arasında yankılanan sesler rahatsız edici bir gürültüye sebep oluyordu. Andrej önce dikkat çekmek için hafifçe "Ihm.." dedi; fakat neredeyse hiç kimse oralı olmadı. İşte o zaman Andrej görevin verdiği stresi öfke olarak dışarı vurdu. [color=#566D7E]"ÇENENİZİ KAPAYIP DİKKATİNİZİ BANA VERİR MİSİNİZ!?"[/coor] diye bağırdı. Tavanda küçük bir elektik tomağı oluştu ve odadaki her ışık kaynağı titreşti. Ardından tüm odaya nihai bir sessizlik hakim oldu. Andrej mümkün olduğunca sakin bir ses tonu ile devam etti. "Böyle çok daha iyi... Hepimiz biliyoruz ki çok yakın bir geçmişte oldukça zorlu bir görev edindik. Alaskaya gidip düşmanlarlarımızla savaşmalıyız." Sonra bir süre salondan tepki beklercesine melezleri süzdü; ancak kimseden tek bir çıt dahi çıkmıyordu. Andrej devam etti. "Fakat ne yazık ki... Alaska Tanrıların kutsamasından uzak, tehlikeli bir diyar ve bu zorlu görevde Roma'lı melezlerle birlikte savaşmamız gerekiyor." Sözünü henüz bitirmişti ki salonda büyük bir uğultu koptu. Andrej'se sesini hafifçe yükselterek hakimiyeti sağlamaya çalıştı. "BUNUN BİZİM İÇİN NE KADAR ZORLU OLDUĞUNU BEN DE ÇOK İYİ BİLİYORUM; fakat tanrıların takdiri bu. Karşı gelmemiz yersiz." sessizlik sağlanan salon karşınsında tekrar sakince konuşmaya başlamıştı. [color=#566D7E]