Niye geldim buraya?

Konu: Niye geldim buraya? C.tesi Ekim 29, 2011 9:15 am

02.01.2004

''Hey! Sende kimsin?'' dedi arkadan bir erkek sesi. Tam anlamıyla ukala bir ses! Amanda o an onu terslemek istiyordu, arkasına bakmadan ''Sana ne?'' diyerek soğuk bir yanıt verdi. Çocuğun gitmesini umuyordu, ama hiç bir zaman beklediği şeyler olmazdı zaten. Çocuk inadına gibi Amanda'nın yanına gelmiş, ona bakıyordu. Daha doğrusu baştan aşağıya süzüyordu, en sinir olduğu şeylerden biriydi Amanda'nın. ''Seni tanıyorum, sen şu Amanda olmalısın.'' demişti. Bir bu eksikti. Henüz geleli iki gün olmuştu, kimseyle konuşmadığı halde adı biliniyordu, nereden biliyorlardı adını? Kimseyle konuşmamıştı ki! Tanınmak falanda istemiyordu, çocuğun yakasına yapışmamak için kendini zor tutuyordu. Kimseyle konuşmak istemiyordu, bu yüzden sessiz kalırsa çocuğun gideceğini düşünmüştü. Hiç bir şey söylemeden ağaca tırmanmaya başladı. ''Hey, manyak mısın?'' dedi çocuk. Artık haddini aşıyordu. Çıktığı yerden çocuğun üzerine atladı. ''Bu kadar yeter. Konuşmak falan istemiyorum. Defol git!'' diye bağırdı. Çocuk ne olduğunu şaşırmıştı, belli ki böyle bir çıkışı beklemiyordu, kendince bir yakışıklılığı vardı, belli ki buna güveniyordu. Ama bu şu anda Amanda'nın düşündüğü en son şeydi. Çocuğun korkmadığını görünce siniri bozulmuştu, tam aksine çocuk gülümsüyordu, tam bir ağzını açarken Amanda susturdu; ''Beni yalnız bırak.'' dedi. Tekrar ağaca tırmanmaya başladı, küçüklüğünden beri ağaca tırmanarak etrafı izlerdi, bu en sevdiği şeylerden biriydi hatta. Ağacın sert bir dalına oturduktan sonra denizi izlemeye başladı. O sırada aşağıdan sesler geliyor, farklı, yaşlı bir adam sesi. ''Baba bu kız delirmiş!'' diye bağırıyordu çocuk, görüntü olarak amanda'dan daha büyüktü. Adam oldukça iri yapılı, sert yüz hatlarına sahipti ve öfkeli bakıyordu. Amanda başını tekrar denize yöneltti, belki de bir tanrıydı. Ama kimseyle konuşmak istemiyordu, tanrıları kafasından uzaklaştırmak istiyordu. Çünkü bu düşünce onun ürkmesine neden oluyordu. Ya babasının düşmanları varsa Amanda'yı öldürmek isterlerse? Bunu düşünmek dahi istemiyordu. ''İn oradan!'' diye bağırdı adam, hatta kükredi denilebilirdi. Her zaman söylenenin tersini yapmıştı Amanda, ancak bu sefer kokmuştu. Öte yandan o çocuğa rezil olmak istemiyordu, çocuk babasına falan şikayet etmişti anlaşılan. ''Bana bak.'' Amanda yüzünü adama çevirdi, başı dik sert bakışlarla bakıyordu şimdi. Kimdi bu herif? Boyunun ağaçtan fark ettiğinden daha da uzun olduğunu gördü. Adam Amanda'ya dokunsa denize uçabilirdi, oldukça güçlü gözüküyordu. Bakışlarından ötürü düşmanı olduğu düşüncesine kapılmıştı. Çocuk gülmeye başlayınca adam ''Kapa çeneni Andrew!'' dedi sert bir şekilde. Çocuk üzülmüştü, dokunsan ağlayacak gibiydi, babası olduğu halde o adamdan korktuğu belliydi. Süt çocuğu diye geçirdi içinden Amanda. ''Ne var?'' dedi Amanda. Sertliğini de hiç bir şekilde bozmazdı, karşısındaki adamdan korktuğu halde. Gözlerinin onu ele vermesinden korkuyordu, bakışlarını kaçırmak yerine çocuğa bakmayı tercih etti. Çocuk Amanda'ya dövecekmiş gibi bakıyordu, ancak kendide biliyordu Amanda'ya hiç bir şey yapamayacağını. Çocuk birden Amanda'nın yakasına yapışmıştı. İkisi de sinirden deliriyordu. Adam birden ''Yeter!'' diye bağırınca ikisi de ayrıldı. ''Andrew neden hiç bir zaman babanın oğlu gibi davranmıyorsun?!'' çocuğu azarladığı için Amanda keyiflenmişti şimdi. Hiç konuşmadan yürümeye başladı. ''Ben Tanrıların Tanrısı Zeus! Sen kim oluyorsun da beni görmezden geliyorsun bücür?'' dedi. Zeus'u herkes bilirdi, Amanda yanlış kapıya çattığını fark etmişti şimdi. Korku dalgası içini sararken ne yapacağını bilemiyordu. ''Görmezden gelmiyorum amca.'' dedi. Babasının kardeşiydi Zeus, aynı zamanda bi'nevi düşmanı sayılırdı. Olimpos'a gittiğinde görmüştü Zeus'u, tabii o zaman onun Tanrıların Tanrısı olduğunu nereden bilecekti?