İlk gün deneyimi.

Konu: İlk gün deneyimi. C.tesi Ekim 29, 2011 6:47 am

31.12.2003

''Of!'' kendi kendine sızlanıyordu Amanda. Saatine baktı; 19.30. Kampta ilerliyordu, etrafta onun yaşlarında, ondan büyük birkaç melez bulunmaktaydı. Ama hiç daha küçüğünü görmemişti, bu biraz can sıkıcıydı. Yavaşça ilerliyordu, havanın kararmasını bekliyordu kulübeye girmek için, bu geçen sürede kampı biraz tanıyabilecekti, umduğu buydu. Pek sıcak kanlı biri olmadığı için burada arkadaş edinmeyi pek düşünmüyordu, zaten her zaman yalnız kalmaz mıydı? Onun bundan ötürü bir şikayeti yoktu, yalnızlık onun tek güvendiğiydi, insanlara güvenmemesi gerektiğini bu kadar küçük yaşta anlamış olduğu için içten içe kendini şanslı sayıyordu. Bir ağacın yanına oturarak o soğukta, bir başına ailesini düşünüyordu, üvey ağabeyi ve babasını. Yıllarca onları kendi kanından kişiler sanarak sevmişti, hala seviyordu, ağabeyi onun her şeyiydi. Ama öz ağabeyi olmadığını öğrenmekle birlikte ondan uzaklaşmıştı, en kısa sürede kamptan kaçarak yanlarına gitmeyi umuyordu. Annesi, Amanda henüz 6 yaşında iken kanserden dolayı hayata gözlerini yummuştu, yaşadığı çöküntüden onu kurtarıp, çıkarak ağabeyi olmuştu. Ağabeyi tek güvencesiydi, her zaman sırlarını kolaylıkla paylaşabildiği, hatta konuştuğu tek kişi, Amanda kavga gürültünün dışında kimseyle konuşmazdı bile! Onu bu haliyle seven tek kişi ağabeyiydi, ah birde babası vardı ama kimse ağabeyinin yerini tutamazdı onun için. Tekrar ayağa kalkarak üzerinde Hades Kulübesi yazan büyükçe eve doğru ilerlemeye başladı, ev diyordu çünkü kulübe denilen şey, küçük, yıkılmaya yakın, sadece barınmak için yapılmış öylesine bit yer olurdu. ancak burası bildiğiniz evdi. Kapıyı hızlı bir şekilde açtı, içeride biri varsa onu rahatsız etmek istiyordu, Amanda'nın huyuydu bu.
''Vay be! Demek burada yaşayacağım. Kimse var mı?!'' diye bağırdı, oldukça yüksek bir ses tonuyla. Beklediğinden daha büyüktü, ancak içerisinin pek güzel olduğunu söyleyemezdi, her yer toz içerisindeydi, kimse yaşamıyor gibiydi. Yavaşça pencereye doğru ilerleyerek az önce gelmiş olduğu yere baktı, ne kadar güzel bir yerdi burası, belki sevmesi tahmin ettiği kadar zaman almazdı. Perdenin tozlu kokusu burnunun kaşınmasına yol açmıştı hızla geriye çekilerek ''Buranın sıkı bir temizliğe ihtiyacı var. Lanet olsun! Sadece 12 yaşındayım!'' diye bağrındı. Sesi boş denebilecek olan kulübenin içerisinde yankılanıyordu. En azından yatak vardı, üzerindeki çarşafları banyo olduğunu yeni keşfettiği yere fırlattı, umurunda değildi. Bavulundaki temiz çarşaflarını çıkardı. Atlattığı olaylar yüzünden bitkin düşmüştü, temiz bembeyaz çarşafı güzelse serdikten sonra hemen içine girdi, yorganı başına kadar çekti, neyse ki yorgan temizdi, tabii bu yorganını değiştirmeyeceği anlamına da gelmiyordu. ''Yarın ilk iş babamı bulacağım.''