Yemek Uğruna (23/1)

Konu: Yemek Uğruna (23/1) Ptsi Kas. 07, 2011 11:15 am

Kamp'ın hiç bilmediğim yerleri varmış. Mesela el işleri alanı bunlardan biri. Şimdiye kadar burayı hiç merak etmemiştim, genelde Apollon veletlerinin gittiği, ultra sıkıcı bir yer olarak görüyordum. Fakat demir ocağını işgal eden kardeşlerim yüzünden içim sıkılmıştı ve silah yapmak dışında bir şey denemeye karar vermiştim. Bunun için el işleri alanına geldim ve beş on dakika ne yapacağıma karar veremedim. Sonunda vazo gibi bir şey yapmaya karar verdim. Bir masanın başına geçip kil ve toprak karışımına yavaş yavaş su kattım. Karışımın yeterince akışkan ve yeterince katı olduğuna karar verdikten sonra çarkın üzerine koydum. İlk başta yavaş yavaş pedala bastım ve çark dönerken elimle şekil vermeye çalıştım. Bu iş hiç silah yapımına benzemiyordu doğrusu, çünkü silah yaparken belirli bir kalıba uyuyorduk. Burada ise kendim şekil vermeliydim. Nasıl bir şey yapacağıma daha karar vermemiş olduğum için rastgele şeyler yapıyordum. Sonunda etrafı inceledim ve ellerini vazonun içine sokup genişlettiklerini gördüm. Bunu kopyalayarak bayağı şişko bir vazo yaptım. Ağız kısmı ise minicik kalmıştı. Fakat biraz daha oynarsam vazomun dağılacağını bildiğim için pes ettim ve vazomu fırının içine yerleştirdim. Yaklaşık yarım saat beklemem gerektiği için kamp marketine gidip ays ti aldım ve geri döner dönmez vazomu çıkardım. Daha çok Türk şarkıcı(!) Banu Alkan'a benzemiş olan vazoma biraz estetik değer katmak amacıyla renklendirmeye karar verdim. Etrafına yeşil ve sarı spiraller çizdim. Tam ağız kısmına bir pegasus çizerken arkamdan gelen yüksek oktavlı bir kahkaha yüzünden kalemi vazoya sapladım ve vazoma koca bir krater açmış oldum. Öfkeyle arkamı dönüp bunu yapan kişiye bağırmaya hazırlanırken gülen kişinin Hades melezi Amanda olduğunu gördüm. Güldüğü kişi ise kampın maskotu konumuna gelmiş olan Veronique'ydı. Kızın gözleri dolmuştu, ağlamak üzereydi. Ben de öfkemi yatıştıramamış olduğum için soluğu yanlarında aldım ve tükürükler saçarak "Neler oluyor burada?" diye bağırdım. Amanda şaşırmış bir yüz ifadesiyle bana baktı, sonra ben de ne yaptığımın farkına vararak şaşırdım. Ama iş işten geçmişti.

Konu: Geri: Yemek Uğruna (23/1) Salı Kas. 08, 2011 8:27 am

Bugünlük -en azından öğleye kadar- kendine tatil vermişti Amanda. Öğleye kadar uyumak istiyordu ancak o denli bir uykuya alışkın olmadığı için elinde olmadan sabahın altısında uyanmıştı yine. Sabahları kahvaltı yapmayı sevmediği için yalnızca küçük bir elma ile yetiniyordu. Ormanda biraz koşmaya karar vermişti. Hızla kulübeden çıkarak ormana doğru ilerlemeye başladı. Üzerinde en sevdiği kırmızı eşofmanları vardı, eşofmanları Paris'e olan gizli kaçamağında almıştı. Birazda üzerine dikkat etmeye çalışarak koşarken az kalsın bir sincabı eziyordu. ''Ah!'' bir saniye durakladıktan sonra içinden bir küfür savurdu. ''Biraz ileride avcılar olmalı. Onlarla uğraşamayacağım şimdi.'' demişti kendi kendine. Kampta Hera çocuklarından ve Artemis avcılarından nefret ederdi. Aslına bakarsanız saymaya kalksa bütün kampı sayacağına emindi. Hızla geri yönde koşmaya devam ederken içinden bir ses el işleri alanına uğrayabileceğini söylemişti. Doğrutusunu o yöne doğru çizerken biraz yavaşlamaya gayret gösterdi, yakında melezler çıkabilirdi karşısına ve kimseye çarpmak falan istemiyordu. Eşofmanları maf olabilirdi! Bu riski göze alamazdı değil mi? Kendini bir an için Afrodit kızları gibi hissetmişti. ''Kendime inanamıyorum.'' diye söylenirken kamp alanına tekrar geri dönmüştü. Artık koşmuyordu, etrafından geçen bir sürü melez olduğu halde hiç biri Amanda'ya selam vermiyordu. Zaten Amanda o denli bir yakınlığı istemediği için böyleydi yani halinden memnundu. Yüzünde sebebini bilmediği bir tebessüm oluşurken el işleri alanına girmişti. Küçük Veronique vazoya bir şey yapmaya çalışıyor gibiydi. Hafifçe yanına yaklaşırken yapmaya çalıştığı şeyin ne olduğunu bilemeyen Amanda büyük bir kahkaha ile gülmüştü. Veronique'i severdi çoğu zaman, ancak şu anda kendini tutamıyordu. Veronique ona ağlamaklı bir yüzle bakarken Amanda yaptığı şeyin yanlış olduğunu fark etmişti. Küçücük kız kulübe lideriydi ve bir başına kulübeyi idare ediyordu. Hatta yaşına göre oldukça güçlü bir melezdi de. "Neler oluyor burada?" yüksek sesle konuşuyordu Teo. Amanda biraz şaşırmıştı, kampta kimsenin ona bu denli yüksek sesle kolay kolay hitap edemeyeceğini düşünürdü ve çoğu zamanda haklı çıkardı. Teo'nun gelmiş olduğu masaya kaydı gözleri. Kalemi vazoya geçirmişti. Tekrar bir kahkaha attı kendini tutamayarak. ''Oldukça yaratıcısın Teo.'' dedikten sonra tekrar güldü. İnsanları sinir etmekte üzerine yoktu doğrusu ve bundan zevk alıyordu.

Konu: Geri: Yemek Uğruna (23/1) C.tesi Kas. 12, 2011 10:57 pm

Véronique için kampta geçen sıradan günlerden biriydi. Çimlerden oluşan çatısında uzanmış, bir çiçeğin açıp kapanmasını sağlamakla meşguldü. Bu küçük kıza iyi bir oyalanma yöntemi gibi görünmüştü. Bazen çatısına çıkıp, onu izleyen kimseyi önemsemeden piknik ya da benzeri şeyler yaptığı da olurdu. Ama o gün kendini fazla hareketli şeyler için yorgun hissediyordu. Henüz sadece on bir yaşında küçük bir kızdı ve yaşıtı olan diğer kızlardan çok daha farklı bir hayat sürüyordu. Onlar oyuncak bebekleri için ağlarken, Véronique kampa geldiğinden beri sadece iki kez gördüğü canavarlar yüzünden üzülüyordu. Savaşmayı her zaman son seçenek olarak görmek istiyordu kız. Ama ondan büyük melezler, bunun pek de iyi bir seçenek olmadığını küçük kıza defalarca anlatmışlardı. İç çekip ayağa kalktı ve buruşmuş turuncu kamp tişörtünü düzeltti. Çatıdan inmek için harekete geçeceği sırada aklına bir fikir geldi. Kampta şu ana kadar uğramadığı bir yer. El işleri alanı. Véronique sanatta çok iyi değildi ama o ana kadar gittiği okulda tüm hocalarının gözüne girmeyi başarmıştı. O kadar heyecanlıydı ki yeniden kulübeye girmeden hızlı bir şekilde inmek istiyordu. Hiç girmediği bir yeri görmek üzereydi. Kulübesinin çatısından aşağı eğilip elini uzatıp, onun ağırlığını taşıyabilecek bir bitkinin büyümesini sağladı. Çatıya uzanan bitkiye tutunup hızlı bir şekilde aşağı indi ve bitkiyi yeniden toprağa gömüp hızla el işleri alanına koşmaya başladı. İçeri girdiğinde, bir süre şaşkın bir şekilde etrafına bakındı. Çoğu kişi heykel yapmakla uğraşıyor, bazıları resim yapıyordu. Etkilendiğini belli ederek açılan yeşil gözleriyle etrafı tarafı ve boş bir yer bulup geçti. Ne yapacağına dair en ufak bir fikri yoktu. Önündeki ıslak çamur yığınını aldı ve aklında yapacağı şeyi düşünmeye başladı. Basit bir şeyden başlayabilirdi. Belki bir vazo? Daha büyüğüne gücünün yeteceğini de sanmıyordu Véronique. Önce onları alıp üst üste koymaya başladı. Vazo şeklini yavaş yavaş verirken, ellerine bakıp gülmüştü. Tamamen kahverengi görünüyorlardı, kurumaya başlamış çamurla kaplıydılar. Gülmeyi bırakıp, yaptığı işe dönerken, duyduğu bir kahkaha işini bırakıp arkasına bakmasına sebep oldu. Kampta konuşmaktan kaçındığı melezlerden biri olan Hades kızı arkasında durmuş ona gülüyordu. Bu Véronique'in ağlayacak duruma gelmesine sebep olmuştu. Hiçbir sebep yokken kızın gelip ona gülmesini acımasızca buluyordu. Üstelik şu ana kadar bir kez olsun iletişim kurmamış olduklarına bakılırsa. Küçük kız, yeniden çamura bulanmış ellerine baktı ve onları Amanda'nın elbisesine bastırdığını hayal etti. Ama bu muhtemelen Hades kızını sinirlendirir ve Véronique ile kavga etmesini sağlardı. "Neler oluyor burada?" duydukları sesle ikisi de durmuş, onların yanına gelen Hephaistos çocuğuna bakıyordu. Küçük kız az sonra olacakları düşününce kalp atışlarının hızlandığını hissetti. Ama Amanda durmuş bu sefer de kalem batırdığı bir zamanlar vazoya benzetilmeye çalışılmış şeyine gülüyordu. Bu küçük kızın yanaklarının kızarmasına sebep oldu, nereden geldiğini bilmediği bir cesaretle konuşmuştu bu sefer. "Neden yaptıklarımıza gülüp duruyorsun ki? Daha iyisini sen yap kolaysa!" sesi, öfkenin etkisi ile biraz tiz çıkmıştı ama iki melezi de tepkisi ile şaşırttığını biliyordu. Gözünde biriken yaşlarını hızlı bir şekilde eliyle sildi ve öfkeli bir şekilde Amanda'ya bakmaya çalıştı.