Ahırlara girerken, suratında hafif bir tebessüm oluşmuştu küçük kızın. Sonunda kendisine bir pegasus edinecekti! Aslında, sahiplenmesine gerek yoktu. Kimsenin sahiplenmediği bir pegasusu alıp her türlü binebilirdi, fakat öyle yapmayı istemiyordu. En son yolculuğunda onunla birlikte olan pegasusu istiyordu. Bu düşüncesi ondan oldukça büyük pegasuslar arasında gezinirken gülümsemesi hala yüzünde kalmasını sağladı. Fakat kararlılığı yavaş yavaş kayboluyordu. Aradığı pegasus bir türlü ortalarda görünmüyordu, diğerleri ise onun için fazla büyüktü. Onlara binmesi veya inmesi için yardıma ihtiyaç duyacağı kadar büyük. Fakat Véronique yardım istemiyordu, o her şeyi tek başına yapmak istiyordu. Güçlü olduğunu ve her ne kadar yaşı küçük olursa olsun kendi kendisine yetebileceğini. Ahırın içerisindeki pis koku, kızın işini aceleye getirmek istemesine sebep olacak kadar da ağırdı. Yine de zaman ilerledikçe o kokuya alışmaya başlıyordu. Adımları yavaşlarken, ahırın köşesinde duran bir şeye takıldı bakışları. Görmüştü onu! Eski yerinde duruyordu. Yavru pegasus da onu görmüş kıza bakıyordu. Diğerlerinden çok daha küçüktü, ama ağır yükleri taşıyacak kadar da güçlüydü. Bunu görmüştü küçük kız. Gümüştü rengi, üzerinde altın renkli, pati şeklinde doğum lekesi vardı. Kız o ana kadar başka bir şeyden bu kadar etkilendiğini hatırlamıyordu. İkinci kez yaşıyordu aynı heyecanı. Kısa süreli bir duraksamadan sonra yavru pegasusa doğru ilerledi. Hayvanın kendisini hatırlayacağından emin değildi fakat yeniden konuşma ihtiyacı duymuştu. Anlayacağını düşünüyordu, geçen sefer anlamıştı onu.
"Merhaba, şey beni hatırlıyor musun bilmiyorum ama seni sahiplenmek istiyorum."
Söylediği sözlerin saçmalığını fark ederek sustu. Yavru da zaten ona deliymiş gibi bakıyordu. Véronique, işinin zorluğu yüzünden sinirli bir şekilde iç çekti. Bu işleri nasıl yapacağını bilmiyordu. Çevresine baksa, diğer pegasuların da onlara baktığını görebilirdi. Kız, yavruya baktığında o ana kadar merak etmediği bir şey aklına geldi. Annesi. Bu yavru pegasusun bir annesi olmalıydı fakat ortalarda görünmüyordu. Belki Demeter'in kızı olduğundandı, bilmiyordu, fakat doğaya karşı oldukça güçlü bir sevgisi vardı onun. Yavru pegasusu annesiz görmek, ona anlayışla bakmasına sebep olmuştu. Pisliğine aldırmadan yere oturdu ve hayvana bakmaya başladı.
"Annen yok değil mi? Ben de annesiz büyüdüm. Her neyse. Senin adını Pati koyacağım. Silver da olabilir. Ama pek uymaz. Sonuçta doğum leken altın renginde. Sanırım Pati uyacaktır."
Oturduğu yerden hızlı bir şekilde kalktı. Onu meraklı bir ifadeyle izleyen pegasusun boynuna sarılmıştı. Hayvan neye uğradığını şaşırarak ilk başta birkaç adım geriye gitse de, kıza zarar vermedi.
"Artık görevlere hep birlikte gideceğiz! Sanırım ilk olarak seni beslemem gerekiyor."
Pegasusun şaşkın bakışları altında küçük kız ahırın kapısına yöneldi. Hayvanına yiyecek bir şeyler bulmak istiyordu. Onu da sağlayabileceği tek yer kulübesiydi. Aslında, marketten de alabilirdi. Fakat drahmileri harcayamayacağı kadar değerliydi o an için. Ahırın köşesinde artık görünmez hale gelmiş pegasusunu görmeye çalışsa da sonra vazgeçip kulübesine doğru koşmaya başladı. Haftalar sonra, kampta başına iyi bir şey geldiği için o kadar mutluydu ki hiçbir şeyin onu üzemeyeceğini düşünüyordu.
Konu: Boyutuna uygun. 
C.tesi Ekim 29, 2011 9:44 pm